Uitgestorven vlakten. Je vindt ze volop in Westerwolde. Helemaal midden in de winter. Een doodse stilte overheerst. Het landschap lijkt letterlijk en figuurlijk bevroren. Op een aantal reeën in de verte na. Terwijl ze een spoor van kleine pootafdrukken achterlaten, knabbelen ze aan de met vorst overgoten grassprieten. Beetje bij beetje komt de zon tevoorschijn. Zo vroeg in de ochtend slaat het lange schaduwen over het Groninger landschap. Laag aan de grond probeert het flarden mist te doorbreken. Het zonlicht danst langs waaiende takken en stukken riet. Winter in Westerwolde op haar best!
Wildsporen
Veruit de beste tijd van het jaar om wild te spotten is tijdens de winter. Door het ontbreken van blad aan de bomen en groene struiken op de grond, zijn de dieren een stuk beter te zien. Een buizerd op een tak of een fazant in de berm. In de bevroren modder op de akker zijn bovendien volop sporen te zien. Kleine afdrukken van vogels en hoefjes van een ree. Ook kun je de pootjes van een vos ontdekken, die de avond ervoor tussen de struiken door geglipt is. Knaagsporen van de bever worden zichtbaar langs de Ruiten Aa beek en vogeltjes als de roodborst kun je zien zitten in de heg. Waar je ook kijkt, in winters Westerwolde barst het van het leven. In een verder kaal landschap.
Koude voeten
Terwijl ik met mijn laarzen door de modder en sneeuw ploeg, krijg ik langzaam koude voeten. Opwarmen in de Land Rover is er evenmin bij. De koude tocht komt sneller binnen dan de kachel de boel kan opstoken. Gelukkig is het landschap schitterend en ben ik de koude voeten al snel vergeten. Ook ben ik blij dat ik koffie heb meegenomen tijdens deze kou. In de buurt van Sellingen zet ik de 4×4 in de berm. Eenmaal uit de wind valt het best mee. Op een brandertje zet ik een bakkie. Heerlijk voor tussendoor en ideaal om de koude vingers aan op te warmen. Intussen begin ik de charmes van winter in Westerwolde meer en meer te zien. Het is volop genieten geblazen.
Winter in Westerwolde
Het klooster in Ter Apel ligt er magisch bij. Net als het middeleeuwse kerkje in Sellingen en de rijkelijke boerderijen in Ter Borg. Een eeuwenoude eik torent als in een sprookje boven het piepkleine akkertje uit. De tijd lijkt hier te hebben stil gestaan. Wandelaars die de rood witte markeringen door het landschap volgen, lopen via het Noaberpad door het hart van Oost-Groningen. Ijspegels langs de beek smelten in overvloed door de felle zon, terwijl een ijsvogel in het ijskoude water op zoek is naar verse vis. Winter in Westerwolde barst van de energie. Een schreeuwende schoonheid in een landschap dat verder wordt overschreeuwd door volledige stilte.
